کاش و کاشکی نشانه های کلامی از افسوس و نقد گذشته هستند در حالی که اصالت و حق با آنی است که اتفاق افتاده است.

بحث ارزش گذاری روی این وقایع و اتفاقات نیست بلکه قبول و پذیرش واقعیاتی است که قویتر از تصورات و اراده های ما بوده اند که تحقق عینی یافته اند.

همین پذیرش و بصیرت به گذشته است که به ما توان بیشتر در تغییر حال را می دهد.

پس برای گام اول در رفع افسوس هایمان بر گذشته ابتدا سعی کنیم که از به کار بردن کلماتی مانند کاش و کاشکی پرهیز کنیم تا کلمات حال ما با توان و جان بیشتری خود را نشان دهند و تمام کاش ها به کاشتن ها بدل شوند.

زیبا ناوک 25.12.2014