لیلا از سوئد    دعوت به رواندرمانی و نظردهی جمعی

درود زیبا جان من لیلا هستم از سوئد 28 سال دارم و یه دختر 10 ساله. من در یک خانواده آزاد بزرگ شدم اما خودم اهل پسر بازی و این حرفا نبودم و فقط یک دوست پسر دارم و جلوی دخترم راحتم یعنی دخترم در مورد دوست پسرم می دونه من چند روز پیش مهمون دوست پسرم بودم که او هم یک پسر 7 ساله داره و شب کنار هم خوابیدند و من متوجه شدم که دوست من شروع کرد به کتک زدن پسرش و دعوا کردن اما من به روی خودم نیاوردم چی کار کنم چه رفتاری نشون بدم اگه دوباره تکرار شد میشه کمکم کنید؟؟؟؟

جواب زیبا ناوک: اساس مشاوره های من روی ابراز و بیان احساسات هست. از مشاوره تو برمی آید که تو خودت در برابر خشونت دوست پسرت هیچ عکس العملی نتوانستی نشان بدهی و مساله تنها کتک زدن پسر او نیست بلکه نوع رفتار خشونت آمیز و زهرچشم گرفتن اوست که ترا هم درگیر کرده بود بطوری که جواب تو علیرغم قبول نداشتن رفتار او سکوت بود.
کتک زدن و تعرضات بدنی به هر فردی محکوم است چه برسد کودکان که در موضع ضعیف تری قرار دارند و این امر در اروپا نه تنها موجب جریمه های نقدی و مجازات والدین هست بلکه ممکن است که همین کار عامل جدا کردن فرزند از پدر یا مادر شود. تو با وجودی که خودت یک دختر 10 ساله داری و در یک کشور اروپائی زندگی می کنی و قطعا هم از این قوانین باخبری، اما هیچ واکنشی نشان ندادی پس همین نشان می دهد که تو خودت هم از این دوست پسرت می ترسی و به نوعی او بر تو نیز غالب است. از خودت بپرس اگر این مردک بی شعور همین کار را با دختر تو می کرد و یا در خانه تو، آیا باز هم سکوت می کردی؟ قطعا نه! چرا که خانه تو و احساس مالکیت تو بر دخترت این قدرت دفاع را به تو می داد که از حق کودک دفاع کنی ولی تو همین حق را نتوانستی در خانه او و برای پسر او انجام دهی چرا که خود تو متاثر از فرهنگ مزخرف جامعه ما که حق تربیت را به پدر و مادر می دهد و فرزند را جزو ملک و مال آنها حساب می کند هستی وگرنه در این دعوای او با پسرش مداخله می کردی و مانع می شدی یا حداقل پلیس را خبر می کردی حتی اگر به قیمت تمام شدن رابطه خودت با دوست پسرت می شد. شاید هم به نوعی به منافع شخصی خودت با این مرد فکر کردی و …
پس سخن کوتاه کنم که ابتدا تو باید صادقانه با خودت روبرو شوی و ببینی که برای چه انگیزه هائی سکوت کردی بعد اگر چنانچه باز از رفتار دوست ات ناراحت هستی به او بگو که درگیر این جریان شدی و نمی توانی براحتی از این رفتار او بگذری و توضیح بخواهی و جبران رفتارش را به طور علنی در حضور فرزندش نه اینکه تنها به این اکتفا شود که آره عصبانی شدم و نفهمیدم و زدم و از این توجیه های چرت و پرت.
دوست پسرت رسما باید از این کارش عذرخواهی کند و این عذرخواهی هم تنها لفظی نیست بلکه باید عملا نیز جبران خسارات بدنی و روحی را بکند امری که در جامعه ما هنوز جاافتاده نیست و تازه کسی که بعد از مراحلی معذرت خواهی می کند طلبکار هست که معذرت خواسته است دیگه!!!
برای همین لیلا! دنبال این نباش که اگر دفعه بعد تکرار شد چه کار کنی بلکه باید در باره کاری که دوست ات در جلوی انجام داده و تو سکوت کردی حالا باید حرف بزنی. البته پیشنهاد می کنم که با معلم پسر دوست پسرت هم این ماجرا را در جریان بگذاری و به دوست پسرت هم بگوئی که این کار را کردی.

زیبا ناوک 4.5.2013