خانم دکتر همه جا گفته میشه کنکاش در مسائل و وسایل خصوصی همسرتون اشتباه بزرگیه، پس وقتی به همسرمون در هر زمینه ای از جمله خیانت شک کنیم تکلیف چیست و چگونه باید برخورد کنیم؟

جواب زیبا ناوک: از نظر من کنکاش و کنجکاوی و حتی فضولی هیچ ایرادی نداره همانطور که در شعرهایم در کتاب عادتی؟! عادتی؟! عادتی؟! به نام " من رازداری را قبولندارم" نظرات و دلایلم را در این رابطه عنوان کرده ام و این نقطه نظرم در همه روابط صدق می کند چه فرزند، چه همسر، چه همسایه و نزدیکان دیگر و چه حتی نسبت به غریبه ها.

از نظر من این کنکاش ها و کنجکاوی ها

و دخالت ها ناشی از اهمیت دادن و ارزش قائل شدن به خود و دیگران هست و همواره این دخالت ها و کنکاش ها زمینه های واقعی عینی در زندگی همین افراد دخالت کننده و کنکاشگر دارد.

حریم خصوصی انسانها هم در ارتباط نزدیک با حریم عمومی آنهاست و مرز غیرقابل عبوری بین آنها نیز نیست به عبارتی حریم خصوصی مانند دایره کوچکی است در بطن دایره بزرگ که در نگاهی عمیق به آن حتی مرز واقعی بین آنها نیست.

پس کنکاش و دخالت در نفس خود ارزشمند هست اما این حریم و مرزبندی ها آنجائی معنای خود را می یابند و دخالت و کنکاش منفی می شود که انسانها خود را مجاز به تصمیم گیری برای همدیگر می کنند و اراده فردی هر کدام از آنها نادیده گرفته می شود. در حالی که هر انسانی حتی یک کودک حق تصمیم گیری برای خود دارد و ما باید در یک رابطه عادلانه و برابر با همه انسانها برخورد کنیم. با این توضیح برمیگردم به سوال و مشاوره تو در برابر همسرت!

دانیال! اگر تو به همسرت شک کردی بیشتر در این باره کنکاش کن و این کنکاش و کنجکاوی و حتی دخالت در زندگی او که در یک رابطه تنگاتنگ با زندگی خودت هست را هر چه بیشتر کن تا نتیجه تحقیقات و کنکاش هایت دقیق تر و مستدل تر شوند و در هر زمینه ای هم به نتیجه ای رسیدی حتی در حد شک و تردید، با همسرت گفتگو کن و به او بگو که در روابط او مساله ای ترا آزار می دهد و تو به او شک کرده ای مثلا در ارتباط عشقی و جنسی با فرد دیگری. اما مراقب باش تا زمانی که برای این شک و تردیدهای خودت دلایل قطعی نداری حکم صادر نکنی و به او تهمت نزنی که در آن صورت اگر نهایتا خلاف نظر و احساس تو ثابت شد تو بدهکار به او می شوی و ملزم به اعاده حثیت از همسرت یا فردی هستی که در باره او حکم صادر کرده ای.

تا مرحله شک و تردید و بیان و ابراز آنها بلامانع است و کسی نمی تواند ترا بنا به شک و تردید و سوظن داشتن ات محکوم کند. این ظرافتی است که در نوع برخوردت باید به خرج بدهی و در گفته هایت و بیان احساساتت مرافب باشی. در این رابطه بد نیست که نگاهی به مقاله عدالت در قضاوت من بیاندازی.

نکته دیگر قابل تذکر اینست که بدنبال راه حل اساسی و همیشگی برای عدم آزار دیدن خودت در روابطت با همسرت باشی و آن اینست که خودت و همسرت را از قید و بند تعهد به همدیگر آزاد سازی بطوری که در عین زندگی مشترک هر دو در روابط جدید عشقی و جنسی تان آزاد باشید که چنانچه این را هر دو بپذیرید رابطه تان در بطن یک عشق آزاد جاودانه و بی آزار خواهد شد.

زیبا ناوک 5.3.2013