دکتر ندا از تهران دعوت به روان درمانی گروهی و نظردهی جمعی
سلام من دکتر ندا خورشیدیان هستم و تو تهران مطب دارم. اغلب آقایانی که برای ویزیت میایند به شکلی می خواهند که آلت شان را نشان بدهند و یا حرفهای سکسی می زنند. می خواستم ببینم با این جور افراد چطور باید برخورد کرد و آیا شما هم چنین مواردی داشته اید و برخورد شما با آنها چطور بود؟ مرسی
جواب زیبا ناوک: دکتر ندا! اینکه این بیماران یا مراجعه کنندگان تو ویزیت را بهانه کرده تا نیازهای جنسی شان را رفع کنند مشکل آنهاست که
جای بحث خودش را می خواهد که از جمله چنین مواردی مشاوره من تحت عنوان "دوست دارم کیرم را به دیگران نشان بدهم" و امثالهم هست که من در اینجا به علل و چگونگی مساله آنها نمی پردازم بلکه محور بحث هایم را حول مشکل فردی تو می سازم که از این بهانه های آنها اذیت می شوی و حرفها و رفتارهای آنها ترا ناامن می سازد.
این احساس ناامنی در واقع ریشه در عدم راحت بودن تو با مردان و عدم برخورد عادی به اعضای تناسلی مردانه دارد بویژه برای تو که زن هستی. در حالی که هرچه بیشتر تو با این اعضا در یک فضای غیرسکسی و جنسی آشنا بشوی دیدن و لمس آنها برایت عادی تر و راحت تر خواهد شد. در محیطی مثل ایران که چنین فضاهائی مانند مناطق لختی ها وجود ندارد یا استخرهای مختلط یا ... که مردان و زنان حضور آزادتری در آنجاها داشته باشند متاسفانه این پروسه دیرتر و کندتر پیش می رود لذا این احساس ناامنی تو در برابر این نوع رفتارهای مراجعه کنندگانت نیز قابل فهم می باشد امری که برای من مدتهاست تقریبا حل شده است. البته این تنها به توانائی های من برنمی گردد بلکه از وفور این موارد و تمرینات است که آن را عادی نموده است و همین پاسخ آری به بخش دیگر سوال توست که آیا من از این افراد یا مراجعه کنندگان بسیار داشته ام یا نه؟
طبیعی که برای من نیز ابتدا معاینه و مشاهده انواع کیرها و با حالت های مختلفش راحت نبوده است اما ضمن اینکه کار نیکو کردن از پر کردن است چگونگی برخورد ما نیز در این پروسه بی تاثیر نیست.
اگر برخورد ما زنها به مردان عادی باشد و نیز اعضای تناسلی شان به عنوان یک بخش طبیعی از بدن آنها برای ما محسوب گردد ما با دیدن و در دست گرفتن آنها هرگز دستپاچه و هراسان نخواهیم شد و برایمان بسان دست و اعضای دیگر بدن ما خواهد بود که مصداقی است برای این برخورد عادلانه به اعضای بدن مان! البته در اوایل برای من این کار نیز خالی از هراس و اضطراب درونی نبود چرا که عملی ساختن این تئوری و تحقق بخشیدن عینی به آن در زندگی واقعی مان امری ساده نیست اما برای هر عملی اندیشه اولیه ای لازم است که نطفه آن باید ابتدا در ذهن و وجود ما ایجاد گردد و این اولین گام برای توست.
و اما در رابطه با چگونگی رفتارت با این مراجعه کنندگان هم پیشنهاد می کنم که قبل از هر ویزیتی از منشی ات بخواهی که شرح حال دقیقی از آنها و بیماری شان بگیرد که توصیه ام برای چنین مواردی هم کمک گرفتن از همکاران پزشک یا انترن های مرد هست. اگر منشی اصلی ات خانم هست برای این کار یک کمکی دیگر بگیر مثلا با یک آگهی کوچکی در روزنامه ها بسیاری از دانشجویان انترن داوطلب همکاری با تو در این رابطه خواهند شد که شاید هم بدون هیچ هزینه ای برای تو باشد. چرا که برای این دانشجویان هم این همکاری بدون دستاورد نخواهد بود و هر دو طرف در این امر ذی نفع خواهید بود.
در این شرح حال گرفتن از مراجعه کنندگان بیمار، این همکاران انترن می توانند هم چنین عکس هائی از آلت های تناسلی آنها بگیرند برای بررسی و تحقیق بیشتر و ضمیمه پرونده کردن، مشابه کاری که در معاینه ستون مهره ها یا دندان ها صورت می گیرد. با این کار قطعا بسیاری از این بهانه کنندگان فیلتر شده و مراجعه نخواهند کرد و آنهائی حاضر به این کار خواهند شد که واقعا مشکل دارند.
چند وقت پیش هم من مشاوره ای داشتم از ایران که پسری با بهانه خونریزی مقعدش، خود را در اختیار یک خانم دکتری قرار می داد که او را توشه رکتال یا معاینه از مقعد کند تا او با فرو رفتن انگشتی در کونش احساس جنسی اش ارضا شود که بعد از چند بار مراجعه خانم دکتر متوجه شده بود و از پذیرفتن او امتناع کرده بود.
در همین رابطه باید برایت بگویم دکتر ندا که قبل از سلامتی مراجعه کنندگانت، سلامتی و آرامش خودت در اولویت هست و چنانچه آزار روحی موردی از بیمارانت از آستانه تحملت خارج می شود تو باید از این حق مسلم خودت درعدم پذیرش بیماران برای ادامه درمان آنها استفاده کنی. حقی که شاید بسیاری از افراد بدان آگاه نیستند.
در کشورهای اروپائی همان گونه برای یک کلینت یا مراجعه کننده بیمار، این حق به رسمیت شناخته شده است که نوع درمان و حتی خود پزشک را برای ادامه درمانش نپذیرد، متقابلا برای پزشکان هم این حق وجود دارد که از پذیرفتن یک بیمار و ادامه درمان او سرباز بزند. البته این حقوق متقابل برای بسیاری از شغل ها تعیین شده است.
تو نیز دکتر ندا می توانی در مواردی که احساس ناخوشایندی از ادامه درمان و حتی ویزیت بیماری داری براحتی به او "نه" بگوئی و با بازگرداندن حق ویزیت شان، آنها را به مراکز درمانی دیگری ریفر کنی.
زیبا ناوک 20.5.2013
0 دیدگاه:
Post a Comment