سلام خانوم ناوک،من دختری 23 ساله و دانشجوی کارشناسی ارشد یکی از رشته های مهندسی در یکی از بهترین دانشگاه های ایران هستم مشکلی که من دارم ترس از صحبت کردن توی جمع هست و اینکه بودن تو جایی که همه نگاه ها به سمتِ من باشه عذابم میده از اونجایی که دانشجوی ارشدم، برای ارائه ها و سمینارها باید تو جمع بزرگی حرف بزنم و این برای من مثل یه کابوس میمونه حرف زدن توی جمع، لرزش صدا، قلبی که میخواد از سینه بیرون بزنه، تپق زدن، سرخی گونه ها، پاهایی که توان ایستادن ندارن همه اینا علائم من در وقت ارائه هامه. موندم چیکار کنم. اینم بگم که هیچ کس فکر نمیکنه من همچین مشکلی دارم، چون چهره و وجه ی یه دختر قوی و با اعتماد بنفس رو بین بقیه دارم. ممنون میشم کمکم کنیجواب زیبا ناوک: مریم عزیز این حالات تو تقریبا طبیعی هستند و همه ما به نوعی اینها را تجربه کرده ایم. اعتماد به نفس یک امری نیست که بلافاصله و صرفا با توصیه و نصیحت بوجود بیاید بلکه باید برای این کار یک برنامه جدی عملی داشت که البته تئوری صحیح نیز تسریع کننده این پروسه خواهد بود.

برای قدم اول تو می توانی از خودت در همه ابعاد زندگی ات فیلم بگیری و بعد در ملاحظه آن نقاط ضعف و قوت ات را بررسی کنی. کلیپی دارم به نام فیلم و فتودرمانی که توصیه می کنم به آن نگاهی بیندازی. قطعا با این حس خودکم بینی فعلی، در نگاه اول به این فیلم ها و فایل ها خود تو اولین کس در انتقاد و ایراد گرفتن از آنها خواهی بود و هی خواهی گفت وای چرا اینجا این کار را کردم یا چرا اینطوری حرف زدم یا وای لباسم کج شده و وای وای وای … خلاصه انواع ایرادها، اما آنچه مهم است این برخوردهای انتقادی در پروسه و به مرور کمتر و کمتر خواهد شد.

در مرحله بعدی سعی کن آن فیلم ها و فایلهائی که برایت کمی خوشایندترند را انتشارشان بدهی و عکس العمل های افراد را ملاحظه کنی. اگر از انتشار اینترنتی و عمومی آن هراس داری از حوزه کوچکتری شروع کن مثلا در محدوده دوستان صمیمی ترت و بعد نزدیکان و فامیل و عکس العمل ها و بازتابها را بررسی کن و به مرور خودت را در برابرشان قویتر کن!

اعتماد به نفس و اساسا هیچ قدرتی به سرعت بوجود نمی آید بلکه با رویاروئی با موارد مختلف این امر میسر خواهد شد و غیرممکنی وجود ندارد و برای همه افراد این عملی است.

برای خودت آواز بخوان و ضبط کن و به بقیه دوستانت نشان بده، برقص و همین کار را بکن، سخنرانی کن و باز همین متد و خلاصه آنقدر این کار را ادامه بده که این کارها کاملا برایت عادی شوند.

این را باید بدانی که باید تو مربی خودت باشی و مدام خودت را به عرصه های مختلف فرابخوانی نه اینکه شرایط اجتماعی یا محیط ات این را برایت مهیا سازد. باید آنقدر به خودت تمرین بدهی که وقتی در محیط های مختلف قرار بگیری دیگر کاملا مسلط شده باشی.

اگر به پروسه زندگی من نگاهی بیندازی می توانی به راحتی این مسیر رشد و تقویت اعتماد به نفس را در من ملاحظه کنی. منی که روزی بالاترین آرزویم این بود که بتوانم حرفهایم را بزنم و کارهائی که دوست دارم انجام بدهم و حتی به یک دختر 13 ساله ای برای رقص راحتش حسرت می خوردم.

پس باور داشته باش که رسیدن به این خواسته و آرزویت میسر است و بزودی تو هم خواهی توانست خدای اعتماد به نفس شوی.