چرچيل، ارنست همينگوي، كرك داگلاس، ويرجينيا ولف، ناپلئون، ون گوگ، نیوتن، بتهون و شهرام ناظری هرکدام در زمان خود خبره ای بودند وهستند. یا به عبارتی نخبه ی سیاسی، ادبی، بازیگری، نویسندگی ، نقاشی و موسیقی محسوب می شوند. اما چه چیزباعث می شود که نام این افراد در کنار یکدیگر قرار بگیرد و اصولن چه وجه اشتراکی مابین این اسامی دیده می شود؟
این نقطه ی مشترک چیزی است که چرچیل به آن بیماری سگ سیاه می گوید و نیوتن را به خیال بافی های طولانی مدت وا می دارد که زمینه ساز همه ی نظریات علمی او شد، ارنست همینگوی را بارها و بارها عاشق می کند و شهرام ناظری را به چنین اجراهای پرشوری وا می دارد.
همگی در یک بیماری سهیم هستند که
به آن بیماری طبقه ی بالای اجتماعی هم گفته می شود. اطرافیان این افراد از خلق بالایی صحبت می کنند که گاهی ون گوگ را وامی دارد که در مدت زمان کوتاهی آثار بی نظیری را خلق کند یا بتهون را به نواختن نتهایی می کند که گویی از آسمان نازل شده باشند. گمان می کنم با تیز هوشی چرچیل همه ی دنیا آشنا باشند. رمان های ارنست همینگوی نیز در زمانی که خلق بالایی داشته نوشته شده اند و در عین حال به گفته ی نزدیکان این نوابغ، آنان روزهایی را هم تجربه کرده اند که منزوی و افسرده دست به کاری نمی زدند و با فکر خودکشی دست و پنجه نرم می کرده اند. روابط عاشقانه ی شورانگیز نیز از نقاط مشترک این افراد است.
به آن بیماری طبقه ی بالای اجتماعی هم گفته می شود. اطرافیان این افراد از خلق بالایی صحبت می کنند که گاهی ون گوگ را وامی دارد که در مدت زمان کوتاهی آثار بی نظیری را خلق کند یا بتهون را به نواختن نتهایی می کند که گویی از آسمان نازل شده باشند. گمان می کنم با تیز هوشی چرچیل همه ی دنیا آشنا باشند. رمان های ارنست همینگوی نیز در زمانی که خلق بالایی داشته نوشته شده اند و در عین حال به گفته ی نزدیکان این نوابغ، آنان روزهایی را هم تجربه کرده اند که منزوی و افسرده دست به کاری نمی زدند و با فکر خودکشی دست و پنجه نرم می کرده اند. روابط عاشقانه ی شورانگیز نیز از نقاط مشترک این افراد است.
همه ی این افراد دوقطبی یا مانیک– دپرسیواند
من نیز دچار چنین مشکلی هستم ولی در عین حال نابغه هم نیستم. بارها به این موضوع فکر کرده ام که چرا من و بسیاری مثل من که مشکل دوقطبی داریم وقتی که خلق بالا یا مانیک داریم فقط دست به کارهایی میزنیم که مشکلات بزرگی برایمان ایجاد میکند. خودم نتیجه گرفته ام که افرادنابغه پیش از آنکه دو قطبی باشند نابغه اند و خلق بالا نبوغ آنهارا بسیار تقویت میکند ولی افرادی که در حالت عادی نابغه نیستند احتمالا در حالت خلق بالا ضعف هایشان چند برابر میشود. اما نقطه اشتراک همه دچاران به این مشکل در این است که در حالت خلق پایین همگی دچار افسردگی میشوند که ویژه گی آن حالت انفعال و بی عملی است.بهر حال این مشکلی است که امیدوارم کسی دچار آن نشود. علت اساسی این مشکل را در بهم خوردن توازن هرمونهای سروتونین و دوپامین در مغز میدانند و علیرغم ساختن داروهای مختلف همچنان این بیماری در افراد وجود دارد و از بین نمی رود. مگر زمانی که دانش پزشکی آنقدر پیشرفت کند که میزان ترشح هورمونهای سروتونین و دوپامین را بشود اندازه گیری و در میزان ترشح آنها کنترل ایجاد کرد. این بیماری ژنتیک بوده و میتواند از هردو سوی پدر و مادر منتقل شود. و من خود دریافته ام که ممکن است پدر مشکل مانیک یاشیدایی را منتقل کند و مادر خلق پایین یا افسردگی را یا یک نفر از آنان هردو روی این بیماری را.
ReplyDelete